شکار حیوانات (قرآن)پرهیز از شکار حیوانات، با انگیزه‌ای جز تامین نیازهای اساسی برآمده از تقوای الهی است. ۱ - آیه قرآن• «... فکلوا مما امسکن علیکم... واتقوا الله...؛ از تو مى‌پرسند چه چیزى بر آنها حلال شده؟ بگو: همه پاكیزه‌ها (هر چه كه مطلوب عقل و مرغوب طبع باشد از خوراكى و پوشاكى و سایر وسایل زندگى) بر شما حلال گردیده؛ و (نیز صید) آنچه از حیوانات شكارى كه تعلیم داده و تأدیب نموده‌اید (براى شما حلال است)- در حالى كه از آنچه خدا به شما آموخته به آنها مى‌آموزید- (پس) از هر حیوانى كه براى شما بگیرند و نگه دارند بخورید و نام خدا را (هنگام فرستادن آنها به سوى شكار) بر آن ببرید، و از خدا پروا كنید، كه بى‌تردید خداوند زودرس به حساب است.» ۲ - تفسیر آیهضرورت پرهیز از شکار و صید حیوانات، با انگیزه‌ای جز تامین نیازهای خوراکی: خداى تعالى دنبال بیان حكم شكار و در آخر آن فرموده: (وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسابِ) تا اشاره كرده باشد به اینكه در مساله شكار كردن باید از خدا ترسید، و بیهوده حیوانات وحشی را بى‌جان ننموده و در كشتن آنها اسراف نورزید و صرفا به منظور تفریح و سرگرمى و یا خودنمایى و زورمندى شكار نكرد، و باید دانست كه خداى تعالى در حسابگرى سریع است، و کیفر ظلم و تعدى را قبل از آخرت در همین دنیا مى‌دهد، و این ظلم‌ها و تجاوزها و دام اندازی‌ها و بى خبر كشتن حیوانات بى زبان همانطور كه بسیار به چشم خود دیده‌ایم جز سوء عاقبت و نكبت ثمره‌اى ندارد. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «شکار حیوانات». |